Ер еләккәйҙәре бешеп бөттө,

Инде беште ҡыҙыл бөрлөгән.

Ҡайһы арала еләк мәлем үткән,

Бөрлөгәнле мәлем өлгөргән?

Яҙым үтте инде, йәйем үтте,

Етеп килә инде көҙгөнәм.

Артабан уҡырға

Йәшлегемә ҡайтып еттем –

Мөхәббәтем иленә.

Һөйөү бында зыр әйләнә

Мәңгелектең көйөнә.

Ҡулдарынан ҡыҫып тотоп

Аҡ ҡайын араһында,

Артабан уҡырға

Ҡан аҡҡанын күпме күрһәләр ҙә,

Таптар ҡунмай ап-аҡ халатҡа.

Аҡ халатлы шәфҡәт туташтары,

Мин оҡшатам һеҙҙе һалдатҡа.

Һалдат кеүек, тораһығыҙ һаҡта,

Ябынып һеҙ шинель-халатты.

Артабан уҡырға

Ерҙе күктән айырып та булмай,

Гүйә, улар бергә тоташҡан.

Көнгә һыймай ярһый Аҡман-Тоҡман,

Был буранға, Хоҙай, ни булған?!

Аҡман-Тоҡман ябай буран түгел:

Үҙе көслө, үҙе дәһшәтле.

Артабан уҡырға

 «Ҡыҙыл китап» сәскәһендәй аҙһығыҙ,

Тик әлегә ер йөҙөндә барһығыҙ;

Мал утлауы булып ҡалған төйәктә

Төп тоҡомдо һаҡлап алып ҡалдығыҙ.

Ялан бик бай, үләндәре күп кенә,

Араһында беҙҙең сәскә күренә.

Артабан уҡырға

Кемде генә һоҡландырмай икән

Салауаттың суйын һәйкәле:

Арғымағын ҡара – йылҡы ҡото!

Баҫып тороуҙарын әйтсәле!

Киң күкрәген киреп, ғорур байҡай

Икһеҙ-сикһеҙ урман-ҡырҙарын;

Артабан уҡырға

Устарымды ҡайнар күмер өтә,

Йөрәгемдә дөрләй мөхәббәт.

Мин сырамы, майшәм, әллә усаҡ?

Янам, янам, һөйөү – мәрхәмәт.

Мәрхәмәтме һөйөү, әллә зәхмәт?

Күккә осоу, әллә ҡолаумы?

Артабан уҡырға

Меңйәшәрҙәр заты ҡарағасҡа

Түрә килгән. Түрә – бүрәнә.

Түрәләргә ғорур ҡарағас та

Бер бүрәнә булып күренә.

Ҡарағастың тамырҙары тәрән,

Быуат төпкөлөнә тоташа.

Артабан уҡырға